Gerard Mercator, geboren in 1512 in Vlaanderen, was een belangrijke figuur in de cartografie. Zijn opleiding in geesteswetenschappen en wijsbegeerte in Den Bosch, gevolgd door zijn verdere studie in kosmografie, legde de basis voor zijn latere werk in kaartprojecties en cartografie.
Na zijn studie verhuisde Mercator naar Antwerpen, waar hij onder invloed stond van de grote wiskundige Gemma Frisius. Hier leerde hij niet alleen over wiskunde en astronomie, maar ontwikkelde hij ook zijn vaardigheden in het graveren en werd hij instrumentenmaker.
Een van Mercators vroege werken was het graveren van ‘de nieuwe aard- en hemelglobe’ van Gemma Frisius, gepubliceerd in 1537. Hij staat vooral bekend om zijn werk aan de Mercatorprojectie, een kaartprojectie die meridianen en breedtegraden als rechte lijnen weergeeft en daardoor van groot belang is voor navigatie op zee en in de lucht.
Naast zijn cartografische werk publiceerde Mercator ook een boekje in 1540 met de titel: ‘Literarum latinarum, quas Italicas, cursoriasque vocant, scribendarum ratio’, over het cursieve schrift genaamd ‘italic’, dat hij veelvuldig toepaste op zijn landkaarten.